Blog

CARNAVAL EN WAT ER VOLGT

Semel in anno licet insanire

Carnaval is zeker een 'gek' feest. Dingen doen waar we nooit aan zouden denken. Een masker dragen. Mannen die zich als vrouw kleden en andersom, vrouwen als mannen vermomd.

of je kunt de straat op

in de gedaante van een dier

De mens -niet het individu- heb ik pas geleerd, staat centraal. En nu weet ik dat de gekte ook onderdeel is van de religieuze traditie. Wie kan dat beter onder woorden brengen dan onze lieve pastoor te Calagonone?

Don Pietro Puggioni is hier in Calagonone beland, vanuit zijn geboortedorp ORUNE, en na werkzaamheden te hebben verricht op allerlei plekken, .
Don Puggioni: 'De Katholieke kerk heeft altijd twee stromingen gekend. Een strenge, die afwijzend staat tegenover feesten, schaamteloos gedrag en gekkigheid. Maar gelukkig heb je ook een andere beweging die carnaval ziet als een explosie van vrijheid en blijdschap. Wij vermaken ons en we vermaken de mensen om ons heen.
Het is het feest van het samen leven, de persoon IK bestaat niet zonder de persoon JIJ. Ook het dragen van een masker draag daaraan bij, dankzij je masker vat je de nodige moed om een andere te benadere. Heel veel romantische relaties beginnen juist tijdens de carnaval.
Vanuit de kerk, kan ik je verzekeren, overheerst vandaag de dag de positieve kijk. Ook iemand die de naam had zeer streng in de leer te zijn, paus Benedictus (Ratzinger) was zeer postief ten aanzien van carnaval.
Deze vrolijke dagen hebben we ook nodig om energie op te doen, als voorbereiding op

VASTENTIJD - QUARESIMA
Veertig - quaranta, denk aan de betekenis van dit getal.
Veertig dagen duurde het voordat de zondvloed voorbij was en de duif terugkeerde met een olijftak in zijn bek. Veertig dagen verbleef Moses in de berg en Elias in de woestijn. En dan Jona, die door de straten van Ninevé liep, om aan te kondigen dat de inwoners van de stad 40 dagen de tijd kregen om hun leven te beteren. Zelfs Jezus had veertig dagen eenzaamheid nodig, voordat hij tussen de mensen terugkeerde en aan zijn aardse missie begon.
Natuurlijk is het getal 40 geheel symbolisch. De boodschap is: neem de tijd voordat je aan iets belangrijks begint, wanneer in je leven een grote verandering plaats vindt.
Quaresima heeft een duidelijke functie, ons vrij maken van het materialisme. Spullen, comfort, genot, wij zijn meer da dat. Je wilt toch geen slaaf zijn van alcohol, eten, tijd. Wij voelen ons lichter omdat we ons vrij maken van een hoop ballast.
Ook het bidden wordt belangrijker, niet bepaalde woorden prevelen, nee. Bidden betekent met God praten, niet met woorden maar met denken. Inspiratie halen van alles wat goed is, denk aan de schoonheid van het verhaal van de verloren zoon. Vadersliefde die alles kan vergeven.

Wat ook bij Quaresima hoort is een aalmoes. Niet een eurootje naar een bedelaar gooien, maar ons best doen om onrecht te bestrijden. De waardigheid van een ander in te zien en te onderkennen.

En tenslotte: wat met carnaval begon eindigt met

Pasqua - Pasen

Opnieuw geboren worden, een kans om opnieuw te beginnen. Elke keer weer. De dood bestaat, de doden niet. Dit is de uiteindelijke boodschap.' Prachtige woorden, die zelfs de agnostici onder ons kunnen ontroeren.

Zie ook:
CARNEVALE 2025 A NUORO

En voor straks: BUONA PASQUA!

Lollove

Ooit van het dorp Lollove gehoord?

Waarschijnlijk niet, en toch is dit een van de mooiste 'borghi'van Italië. Als je op weg naar Nuoro een verkeerde afslag neemt, zou het kunnen dat je in Lollove belandt.
Dit is wat me onlangs overkwam. Ik moest toen aan Grazia Deledda denken. Aan haar roman 'La madre'.
Lollove is het dorp waar het verhaal zich afspeelt: de liefde tussen Paulo, de dorpspastoor, en Agnese. Maar de hoofdpersoon is de moeder van Paulo, die alles ziet en daaraan ten onder gaat.
Een pastoor mag niet van een vrouw houden en zijn moeder, Maria Maddalena, wordt verteerd door verdriet. Zij gaat uiteindelijk dood, en dit gebeurt in de kerk in het midden van het dorp dat 'nooit groeit en nooit sterft'.

Een magische sfeer van een lang vervlogen tijd, 15 inwoners die nooit weg willen, de stad vlakbij en toch ver weg. Een wereld waarvan je denkt dat niet meer bestaat. Ik waande me in een droom en ik vroeg me af: hoe zou het zijn hier te leven? Geen idee, maar Lollove is zeker een plek die in je hart blijft. Zie hieronder de links!

Links:

Sardegna W

Lollove

Info

Sant'Antonio Abate, il santo più amato dai sardi

Turi 16 giugno 1930

'Carissima Tatiana,

...una cosa che mi ha fatto molto ridere nell'ultima tua cartolina è la tua affermazione di sapere che io ci tengo moltissimo che mi si facciano gli auguri per il mio onomastico...
Cara Tatiana, in ogni modo ti ringrazio degli auguri, con la semplice avvertenza che il Sant'Antonio che mi protegge non è quello di giugno, ma quello di gennaio..'

Così scrive Antonio Gramsci dal carcere di Turi alla cognata Tatiana. È felice degli auguri, come di ogni altro contatto che possa raggiungere l'interno del carcere in cui è stato mandato dal tribunale fascista. Ma da buon sardo chiarisce che lui sì, si chiama Antonio, ma non in onore del prestigioso Antonio di Padova, ma del molto più modesto Sant'Antonio Abate.

Perché ignorare il santo più popolare in Italia? E venerare invece questo eremita che visse nel 300 d.C. nel deserto egiziano?
Forse perché Sant'Antonio Abate è il protettore degli animali ed è sempre raffigurato con un maialino accanto a sé. Con il suo fedele amico raggiunge perfino l'inferno, riuscendo poi a portare via del fuoco in una canna di ferula . Fuoco che dona ai poveri sardi cui evidentemente Prometeo non aveva pensato.
Ed ecco come i sardi ricordano il buon santo

Nella notte del 17 gennaio si accendono degli enormi falò con in cima una croce decorata con molte arance.

Giorni prima si accumula un'enorme quantità di rosmarino e lentischio, si cucina il pane di Sant'Antonio e la notte del 17 gennaio tutti a bere e mangiare intorno al grande fuoco. All'inizio le fiamme salgono molto lentamente. È il momento in cui i più coraggiosi cercano di arrampicarsi fino a prendere le arance.

Ho preferito non provarci...